SUASANA POLITIK SEBELUM PERANG DUNIA KEDUA

Penjajah British yang bertapak di Tanah Melayu memperkukuhkan pengaruh ke atas raja-raja dan kuasa terhadap masyarakat Melayu melalui penguasaan ekonomi, pentadbiran dan aspek keselamatan. Tujuan jangka panjang pihak British bukan sahaja bendak menguasai Tanah Melayu malah keseluruhan Tenggara Asia. Oleh yang demikian keperluan menubuhkan satu pangkalan tentera laut di perairan Timur Jauh untuk melindungi kepentingan dan meneruskan kegiatan penjajahan amatlah nyata. Ini mendorong kerajaan British terus berusaha bagi menubuhkan pangkalan tentera lautnya di Singapura. Perbincangan awal mengenainya telah diadakan di England sejak tahun 1921.

Persidangan Imperial pada tahun 1918 menetapkan supaya pangkalan yang akan dibina dilengkapi dengan berbagai kemudahan seperti limbungan, jalanraya, stor, berek dan hospital. Peralatan untuk pertahanan pantai juga diperlukan bagi memperkukuhkan pertahanan pangkalan. Resolusi Persidangan Imperial bertambah kuat kerana didorong oleh Persidangan Washington yang berlangsung dari bulan November 1921 hingga Februari 1922. Antara persidangan lain ialah Persidangan Washington yang ditandatangani pada 6 Februari 1922 bersetuju supaya negara-negara yang bergabung menghadkan  pernbinaan kapal perang masing-masing. Great Britain dan Amerika Syarikat masing-masing dibenarkan memiliki kapal-kapal hingga ke jumlah 525,000 ton, sementara Jepun hanya 315,000 ton sahaja, iaitu dalam nisbah 5:5:3

Perjanjian itu juga telah menentukan supaya saiz kapal perang dan persenjataannya dihadkan. Kapal jenis Aircraft Carrier tidak boleh dibina melebihi dari 35,000 ton, sementara kapal jenis Cruiser pula dihadkan hingga ke 10,000 ton sahaja. Kaliber meriam yang dipasang di kapal pula tidak boleh lebih dari 8 Inci.

Nisbah 5:5:3 yang ditetapkan nyata sekali amat pincang dan ia menyebelahi pihak Amerika Syarikat dan Great Britain. Rasional keputusan itu ialah kerana pihak Amerika Syarikat/British mendakwa mereka terpaksa mengawal kawasan yang jauh lebih luas berbanding dengan tanggungjawab yang diperuntukkan kepada Jepun. Tambahan pula di kawasan operasi Jepun tidak ada negara yang mempunyai kekuatan tentera, dan ini menjadikannya sebagai sebuah negara yang terkuat di rantau Timur Jauh pada ketika itu.

Sebaliknya pada pendapat Jepun tujuan resolusi itu adalah semata-mata untuk menjaga kepentingan Amerika Syarikat dan Great Britain. Ia menghadkan perlumbaan senjata,  terutamanya dari segi pembinaan kapal-kapal perang yang besar, dan pelupusan semua kapal-kapal besar yang sudah usang.

KEPERLUAN PANGKALAN DI TIMUR JAUH

Walaupun Britain dibenarkan memiliki lebih banyak bilangan kapal perang dari yang sedia dimiliki oleh Jepun, tetapi mereka masih berasa bimbang kerana kedudukan tanah jajahan Hong Kong dan Singapura yang hampir dan terdedah kepada ancaman Jepun. Bagi mengurangkan  kesangsian itu, Britain berhasrat menempatkan sebuah armada yang kuat dan moden di perairan Timur Jauh. Sebuah pangkalan tentera laut yang lengkap dengan semua kemudahan periu dibina untuk melaksanakan hasrat tersebut.

Pada mulanya Hong Kong telah dipilih kerana lokasinya dianggap paling sesuai tetapi setelah ditinjau, suasana di Timur Jauh ketika itu, Jawatankuasa Pertahanan Diraja British berpendapat bahawa pangkalan di Hong Kong adalah terlalu hampir dengan negara Jepun dan lebih terdedah kepada ancaman pihak musuh.

Kajian berasingan mengenai penempatan pangkalan yang sesuai selain dari Hong Kong telah dijalankan. Kerajaan British akhimya menetapkan dua penempatan yang baru, iaitu sarna ada di Sydney, Australia ataupun di Singapura. Setelah dikaji dan diperamati dengan lebih terperinci, keputusan dicapai untuk membina pangkalan itu di Singapura, kerana kedudukannya yang lebih strategik untuk mengawal laluan di antara Laut China Selatan dan Lautan Hindi. Pada masa itu Britain telah pun mempunyai sebuah pangkalan kecil di Pelabuhan Keppel Singapura dengan keanggotaan seramai kira-kira 2,000 orang.

PEMBINAAN PANGKALAN TENTERA LAUT DI SlNGAPURA

Cadangan pembinaan pangkalan tentera laut di Singapura oleh jawatankuasa Pertahanan   Diraja itu telah diluluskan oleh kabinet British pada 16 Jun 1921. Pada tahun berikutnya  sebuah Jawatankuasa Pembinaan Pangkalan telah ditubuhkan. Jawatankuasa ini telah mengemukakan cadangan lokasi pangkalan, iaitu sarna ada di sebelah selatan Pulau  Singapura, setempat dengan Pelabuhan Keppel, atau di sebelah utara bertentangan dengan Setal Johor. Akhirnya cadangan pembinaan diutara Pulau Singapura telah diterima dan dikemukakan kepada pihak Admiralty pada bulan Februari 1923 untuk mendapat kelulusan kabinet.

Cadangan pembinaan pangkalan Royal Navy di Singapura itu telah disokong kuat oleh sekutu British; antaranya ialah Australia, New Zealand dan India. Negara-negara itu juga telah mendesak kerajaan British supaya menyegerakan pembinaan pangkalan tersebut. Sebuah jawatankuasa Kecil yang dipengerusikan oleh Lord Curzon telah ditubuhkan oleh Jawatankuasa Pertahanan Diraja untuk menyelaraskan projek pembinaan pangkalan itu dan sebanyak 11 juta paun sterling telah diperuntukkan. Sebidang tanah telah dibeli dari kerajaan Singapura yang di waktu itu di bawah pentadbiran kerajaan Negeri-Negeri Selat.  Jawatankuasa Curzon bertanggungjawab menentukan lokasi, menyelia keseluruhan  pembinaan dan mengatur berbagai kemudahan yang diperlukan. Pemilihan lokasi yang hampir dengan Selat Jobor ialah kerana kedudukannya yang lebih strategik, di samping mempunyai beberapa persamaan dengan Pelabuhan Keppel. Jawatankuasa Keeil itu juga telah mencadangkan supaya sebuah lapangan terbang dibina di Seletar.

Kerajaan British menganggap pangkalan tentera lautnya di Singapura adalah yang terkuat  di Tirnur Jauh pada ketika itu. Pangkalan itu dijangka mampu menjadi pusat bagi mempertahankan keseluruhan tanah jajahan British dirantau ini, terutama untuk   kepentingan Komanwel. Kerajaan British telah membuat andaian bahawa tentera musuh akan menghadapi kesukaran untuk menawan Tanah Melayu melalui jalan darat; serangan  dijangka datang dari arah laut. Andaian ini adalah bertentangan dari pendapat General  W.G.S. Dobbie pada tahun 1939, dimana serangan besar-besaran boleh dilancarkan  musuh melalui utara Tanah Melayu.

Di peringkat awal pembinaan, beberapa kritikan telah dilernparkan oleh rakyat British mengenai perlunya pangkalan itu ditempatkan di Singapura. Perbezaan pendapat juga tercetus diantara parti Konservatif yang memerintah dengan parti pembangkang ketika itu, iaitu Parti Buruh. Apabila Parti Buruh berkuasa pada tahun 1924, kerja-kerja pembinaan  telah dihentikan atas alasan kekurangan wang dan bebanan projek itu kepada negara dan rakyat. Walau bagaimanapun usia kerajaan Parti Buruh tidak lama. Setelah parti Konservatif berkuasa semula, kerja-kerja pembinaan disambung sebagaimana dirancang.

PEMBINAAN LAPANGAN TERBANG

Pada tahun 1926, Jawatankuasa Pertahanan Diraja British telah mencadangkan supaya lapangan terbang Seletar yang dilengkapi dengan meriam-meriam berkaliber besar disiapkan dalam tempoh empat tahun, untuk menentukan pertahanan Singapura terjamin.  Pada tahun 1927 Lieutenant General Sir Webb Gillman tiba di Singapura untuk membuat peninjauan berhubung dengan keberkesanan meriam-meriam yang akan ditempatkan di pangkalan itu. General Gillman telah membentangkan hasil tinjauannya pada bulan Mei 1928, di mana beliau menyarankan supaya satu kajian semula projek itu dilakukan demi menjamin keberkesanan pertahanan pangkalan itu dari serangan udara.

Menurut General Gillman, pembinaan pangkalan Royal Navy di Singapura hendaklah disiapkan sepenuhnya dalam masa lima tahun. Jika sekiranya pembinaan tidak siap dalam masa tersebut, lebih baik ia ditangguhkan sahaja. General Gillman berpendapat bahawa  musuh tidak akan dapat menyerang Singapura kerana terpaksa mengarnbil masa yang lama meredah hutan belantara di Tanah Melayu yang begitu tebal. Walau bagaimanapun  cadangan menangguh pembinaan itu telah ditolak oleh Jawatankuasa Pertahanan Diraja.

Apabila Parti Buruh berkuasa semula pada tahun 1929, aktiviti pembinaan pangkalan di Singapura terpaksa diteruskan kerana kerja-kerja pembinaan yang telah hamper selesai. Panglima Tertinggi di Tanah Melayu, Major General W.G.S. Dobbie telah merarnalkan  bahawa pihak musuh akan melancarkan serangan ke atas Singapura melalui utara Tanah  Melayu. Pendapat beliau telah disokong oleh Jawatankuasa Pertahanan Diraja British.

Pada 6 Feb 1922, Kerajaan Jepun telah menarik diri dari menjadi ahli Persidangan Washington yang dirancang berlangsung pada tahun 1936. Tujuan persidangan ialah untuk mengkaji semula keputusan persidangan pertama pada tahun 1921-1922. Pengumuman itu telah memaksa Amerika Syarikat dan Great Britain bersetuju untuk menandatangani  satu perjanjian perlucutan senjata dengan Jepun di London pada tahun 1934.

Pada bulan Mei 1935 satu lagi perjanjian telah ditandatangani diantara Jepun, Arnerika Syarikat dan Great Britain. Matlamat Jepun memeterai perjanjian itu ialah untuk menjamin   keselamatan negaranya tidak diancam oleh negara-negara yang lebih pula tidak dibenar menempatkan pasukan tenteranya di Hong Kong atau mana-mana wilayah miliknya ke timur dari garis bujur 110 darjah Timur. Pihak Jepun menyetujui tidak akan menubuhkan pangkalan tentera laut di kepulauan Ryukyu, Bouin, Kurile, Formosa, Percadores dan di wilayah Jerman yang diamanahkan kepadanya.

Persetujuan tersebut telah menyebabkan pihak British mempercepatkan lagi pembinaan  pangkalan tentera lautnya  di Singapura, kerana ia terletak di sebelah barat dari garis bujur 110 darjah Timur. Ini mengukuhkan lagi alasan  Kerajaan  British bahawa pembinaan pangkalan di Singapura amat perlu untuk mempertahankan kawasan Timur Jauh. Walaupun keadaan amat mendesak, tetapi pangkalan itu hanya dapat  disiapkan  setelah  hampir sepuluh tahun projek dimulakan. Setelah siap pangkalan itu merupakan   salah sebuah   yang termoden di dunia selain dari yang terdapat  di Pearl  Harbour dan Malta.

Pangkalan itu dilengkapi dengan sebuah limbungan  kapal yang luas diberi nama King George V Dock. Sebuah  limbungan  terapung  yang besar berukuran  1,000 kaki panjang,  300 kaki lebar dan 70 kaki tinggi dibina eli dalam  kompleks  limbungan  itu. Sebuah tangki minyak yang boleh memuatkan  sebanyak  1.5 juta ton juga ditempatkan di sana.  Pada keseluruhannya    pangkalan  tersebut  telah menelan  belanja  sebanyak

463 juta   pound sterling dan ia siap sepenuhnya   pada  awal bulan  Februari  1938.

Pada   6hb Mei 1935 Sultan   Sir Ibrahim   bagi pihak Kerajaan  dan rakyat  negeri

Johor  telah menyurnbangkan     wang sebanyak   1/2 j uta pound sterling kepada   Kera- jaan British sempena   Jubli Perak   pemerintahan     King George V. Tujuan   sumbangan itu ialah untuk   menyempurnakan     pembinaan   limbungan   di pangkalan   Royal Navy di Singapura.

DaJam   masa   pembinaan   pangkaJan   itu,   Jepun   telahrnula     rnenguasai banyak negara-negara   di kawasan   Timur Jauh sambil mempertingkatkan     kemampuan   tentera untuk berkuasa   di seluruh Asia. Kerajaan   Jepun sebenarnya   telah mula membesarkan angkatan   tentera   lautnya   sejak selepas Perang   Dunia   Pertama   di samping   membuat kajian   pertahanan     dan perancangan     peperangan   berterusan   dari   masa   ke semasa.

BRITISH   °KEKURANGAN   KAPAL   PERANG   DI      SINGAPURA

Apabila peperangan di antara Great Britain dengan Jepun meletus, pangkalan Royal Navy di Singapura   telabpun   siap, tetapi malangnya   tidak ada anggota mahupun kapal   perang   yang   dapat   ditempatkan     di situ.   Penglibatan     Great   Britain   secara langsung   dalarn   peperangan     di Eropah   telah   menghalangnya     dari   menempatkan sebahagian   dari aset tentera   lautnya   di Singapura.

Great Britain   telah merancang   menempatkan     satu armada   tentera laut di Timur Jauh   dengan   kekuatan   yang terdiri   dari   sebuah   Aircraft   Carrier,   10 buah   kapal penyelidikan,7     buah Battle Ship, dan 20 buah Destroyer. Armada   itu dirancangkan untuk   dihantar   ke Singapura   sebelum   bulan   Februari   1942, tetapi malangnya   telah diketahui   oleh Jepun.   Pihak   Jepun   menyedari   bahawa   Britain tidak dapat   menem- patkan   armadanya   di Singapura   kerana   penglibatan   dalam   perang   di Eropah,   dan dalam rnasa yang sarna Britain   pula menyedari   bahawa   mereka   akan   menghadapi satu tentangan   yang hebat   untuk   mempertahankan     Singapura dan Tanah   Melayu. Pada ketika itu Singapura   hanya mernpunyai sebuah pasukan   Straits Settlement Naval Volunteer Reserve - (SSNVR)   yang berpangkalan     di HMS LABURNUM     di Teluk Ayer Basin,   Singapura.

Bahang  Perang  Dunia   Kedua semakin   dirasai   di Tanah   Melayu   dan Singapura apabila   tentera   Jepun mara menduduki   Indochina.   Pihak   British telah meramalkan bahawa  mereka  tidak berupaya   mempertahankan       Singapura   dan   Tanah   Melayu sekiranya     diserang.     Kemungkinan     Royal   Navy   datang     ke   Singapura     untuk menyelamatkan keadaan   tidak boleh diharapkan   kerana   peperangan   di Eropah   lebih besar   dan   kapal   perangnya   lebih   diperlu   untuk   mempertahankan negara mereka sendiri.

PENGGUNAAN KAPAL DAGANG

Oleh kerana kekurangan  kapal perang bagi menghadapi  tentera laut Jepun,  pada tahun  1935 Kerajaan British telah merancang  untuk mengambilalih  dan mengubahsuai kapal-kapal   dagang milik syarikat-syar   ikat perkapalan   di Tanah   Melayu,   Singapura dan   Hong   Kong,   untuk   digunakan     oleh Royal Navy  sebagai   sebahagian     dari   ar- madanya.   Rancangan   tersebut   telah diwartakan     pada 4hb September   1939 sebagai Authority   for   Shipping,   iaitu   hasil   dari   kerjasama     Admiralty   dan Kementerian Pengangkutan     Perang   di London.Kapal-kapal   yang beratnya   melebihi 3000 ton hanya dapat diambilalih   pada akhir tabun   1940 dan kemudian   ditauliahkan     ke dalam   armada   Royal Navy sebagai   His Majesty Ship (HMS).   Kesemua   kapal yang diambilalih   telah mengibarkan     bendera Royal Navy dan dilengkapi dengan beberapa   buah me riam , Lewis Gun, Depth Charges dan ranjau.   Sehingga akhir tahun   1941 kira-kira   sebanyak   51 buah kapaJ telah diam- bilalih sepenuhnya  oleh pihak  British.

Di antara   kapal  yang mula-mula  sekali diambilalih   oleh Royal Navy pad a 28 Ogos 1939 ialah HMS  KAMPAR.   Sebulan   kemudian   lebih banyak  lagi kapal  dari Syarikat Straits Steamship seperti HMS CIRCE,   HMS MEDUSA,   HMS PANGKOR, HMS TAPAH  dan HMS JERAM   telah diambilalih.   Sementara  HMS KUALA,   HMS GEMAS,   HMS KEDAH,   HMS MELAKA,   HMS JERANTUT,   HMS TUNG SONG, HMS RAHMAN,   HMS TRANG   dan HMS TVA TONG telah diambilalih  pada akhir tabun   1939. Pegawai-pegawai dan anak-anak   kapal   yang diambilalih   terus diserap sebagai   anggota Royal  Naval Reserve (RNR)   setelah   menandatangani perjanjian T124X.

Berikut  ialah  armada  kapal-kapal  dari  Syarikat  Straits Steamship  (1940):

KEDAH                      2499   ton                  KAMPAR                    971     ton

KAJANG                     2082   Ion                  KUALA                       954     ton

KAMUNING               2076   ton                  LIPIS                          914     ton

DAR VEL                   1929   ton                  LARUT                       894     ton

MARUDU                   /9/9     ton                  KRIAN                        857     Ion

KEPONG                   /874    ton                  MEDUSA                   793     ton

KUDAT                       /725    ton                  CIRCE                       778     Ion

MATANG                    1463   ton                  TUNG SONG           549     ton

KATONG                    146/    ton                  RHU                           264     ton

KLANG                       ]451    ton                  RALAU                       223     ton

IPOH                          1279   ton                  JERANTUT               217     ton

PANGKOR                1250   ton                  RASA                          217     ton

KINTA                        1220   ton                  RlMAU                        214     ton

PERAl(                       1188   ton                  A MPA NG                  213     ton

RAUB                        1159   ton                  MELAKA                     210     ton

PAHANG                    /136    ton                  JERAM                       210     ton

KELANTAN               1/06    ton                  TAPAH                       208     ton

RAHMAN                   206     ton                  JARAK                        208     ton

TRANG                      205     ton                  GEMAS                      207     ton

RAWANG                   198     ton                  KLIAS                        207     ton

PANDAl                      166     ton                  RANTAU                    197     ton

SUBOK                      148     ton                  ROMPIN                    189     ton

RIMBA                        139     ton                  RENGAM                   185     ton

JITRA                        122     ton                  PETANG                    168     ton

INTAN                        117     ton                  BRUNEI                     101     ton

Kapal-kapal tersebut telah dilengkapi dengan meriam 4 inci di bahagian hadapan (Forecastle) dan belakang  (Aft), sementara  di kiri dan kanan  anjungan  (Bridge) dipasang dengan Lewis Gun untuk menangkis  serangan  pesawat terbang.